Podczas Święta Województwa Lubuskiego gościliśmy dziennikarzy z mediów ogólnopolskich i regionalnych. Tegoroczne święto odbyło się w miejscu niezwykłym – w położonym na polsko-niemieckim pograniczu Parku Mużakowskiego. W programie znalazły się m.in. zwiedzanie "Dawnej Kopalni Babina" oraz Pałacu Pücklera w Bad Muskau (25 czerwca br.).
Trasa rozpoczęła się przy zbiorniku poeksploatacyjnym – wyrobisko C. Miejsce ze względu na charakterystyczny zarys linii brzegowej wyrobiska “Łuska C” nosi nazwę turystyczną AFRYKA. Widoczna na przeciwległym brzegu spora skarpa z uwagi na swój kształt została nazwana GRZBIETEM SŁONIA.
Ścieżka wiedzie między kilkoma różnokolorowymi stawami zabarwionymi związkami kwasów i metali. Każdy staw ma inny kolor. Zniszczone przez kwaśne środowisko drzewa wyrastające z wody tworzą klimat niczym z innej planety. Krajobraz największego zbiornika pokopalnianego można było podziwiać z wieży widokowej o wys. 14 m.
Jednym z punktów była tzw. wychodnia pokładu węgla. To jedna z dwóch naturalnych wychodni geologicznych znajdujących się w polskiej części Łuku Mużakowa. Jest to wychodnia cienkiego pokładu węgla, długa na około 600 m i szeroka na około 2 m brązowa kreska w ziemi.
Dawna kopalnia Babina
Ścieżka geologiczna położona jest w obszarze dawnej, podziemnej i odkrywkowej eksploatacji węgli brunatnych oraz iłów ceramicznych. Przejście trasą ścieżki, o około 5 kilometrowej długości, umożliwia zapoznanie się w bezpieczny i wygodny sposób, z elementami niezwykle rzadkiego w Polsce krajobrazu pokopalnianego, który powstał w efekcie wieloetapowych przemian.
Znajduje się ona, w bezpośrednim sąsiedztwie Łęknicy, w południowej części morenowej struktury geologicznej nazywanej Łukiem Mużakowa. Cała struktura Łuku Mużakowa, położona na obszarze Polski i Niemiec, znajduje się w granicach transgranicznego Geoparku Łuk Mużakowa. Jego polska część jest ponadto objęta prawną formą ochrony przyrody w postaci-Parku Krajobrazowego Łuk Mużakowa, utworzonego w 2001 roku. Ścieżka przebiega przez obszar, którego naturalny krajobraz był początkowo silnie degradowany. Nastąpiły w nim nieodwracalne zmiany ukształtowania terenu, czego najbardziej widocznym efektem jest powstanie zbiorników kwaśnych wód kopalnianych. Przeprowadzona w latach 70-tych i 80-tych, po zakończeniu górnictwa, rekultywacja terenu, zapoczątkowała rozwój procesów renaturyzacyjnych, które trwają do dzisiaj. W ten sposób wykształcił się nowy krajobraz, pokopalniany, który stanowi obecnie przedmiot ochrony, jest miejscem wielu obserwacji badawczych i stał się również obiektem geoturystycznym.
