Portal Województwa Lubuskiego

4. Zielonogórski Pułk Przeciwlotniczy stacjonuje w dwóch obiektach w Czerwieńsku i Lesznie. Pułk jest przeznaczony do osłony przeciwlotniczej Sił Lądowych oraz Sił Szybkiego Reagowania. Od dziś formacja ta nosi imię gen. dyw. Stefana Grota Roweckiego. O tym jak ważny jest to dzień dla żołnierzy pułku mówił jego dowódca płk mgr inż. Mirosław Szwed. - Możemy okazać pamięć i szacunek dla dokonań wielu żołnierskich pokoleń, które na przestrzeni dziejów tworzyły historię 4. Pułku Przeciwlotniczego. Dzień jest szczególny ponieważ decyzją Ministra Obrony Narodowej nadano naszemu pułkowi imię gen. Dywizji Stefana Roweckiego „Grota”. Jesteśmy dumni i bardzo zaszczyceni, że możemy mieć za patrona bohatera i żołnierza, dowódcę Armii Krajowej, który do końca był wierny dewizie Bóg, Honor, Ojczyzna – mówił.

O niezwykłej wadze święta pułku mówił także Szef Wojsk Obrony Przeciwlotniczej pułkownik Jerzy Pałubiak. - Dziś obchodzimy święto,  którego szczególne miejsce w  tradycji i dorobku wojsk lądowych potwierdzają jego osiągnięcia bojowe i zasługi dla obronności kraju. Obchody są wyrazem pamięci o historii minionych lat, uszanowaniem kultywowanych tradycji, męstwa i bohaterstwa żołnierzy i wyrazem szacunku dla żołnierskich pokoleń w budowie nowoczesnych struktur wojska polskiego. Pułk posiada potencjał  bojowy zdolny do obrony polskiego nieba – przekonywał.

Jak podkreślała marszałek Elżbieta Polak, patron, którego imię otrzymał dziś pułk to postać wyjątkowa. - Chciałabym pogratulować tak znakomitego patrona Stefana Roweckiego „Grota” - wielkiego polskiego patrioty, niezłomnego bohatera. Wszystkim żołnierzom w dniu święta życzę wytrwałości, determinacji i odwagi w tej trudnej codziennej żołnierskiej służbie. Z dumą i pasją wypełniajcie kolejne karty Waszej chlubnej tradycji i historii – mówiła.

Podczas uroczystości wręczone zostały także ordery i odznaczenia państwowe. Ponadto Odznakę Honorową Zasłużony dla Województwa Lubskiego otrzymał gen. Zbigniew Szura prezes Zarządu Wojewódzkiego Związku Żołnierzy Wojska Polskiego w Zielonej Górze, prezes Federacji Organizacji Polskich Pancerników, a także przewodniczący Lubuskiej Rady Kombatantów, Osób Represjonowanych i Stowarzyszeń Patriotycznych.

Uroczystość była także metą I Sztafetowego Biegu Przeciwlotników, który odbywał się pod patronatem Marszałka Województwa Lubuskiego. Uczestnicy pokonali trasę z Leszna do Zielonej Góry. Medale okolicznościowe biegaczom wręczyła marszałek Elżbieta Polak.

Stefan Rowecki „Grot” -  generał dywizji Wojska Polskiego, komendant główny ZWZ-AK w latach 1940-1943. Przed I wojną światową członek konspiracyjnego harcerstwa. Od 1913 należał do Polskich Drużyn Strzeleckich.

1919-1920 walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, m.in. jako szef Oddziału II Frontu Południowo-Wschodniego i Grupy Uderzeniowej generała E. Rydza-Śmigłego. W okresie międzywojennym na różnych stanowiskach w armii. 1921-1926 oficer Biura Ścisłej Rady Wojennej i szef wydziału naukowo-wydawniczego Wojskowego Instytutu Naukowo-Wydawniczego. 1926-1930 I oficer inspektoratu armii generała J. Rybaka.

1930-1935 dowódca 55 pułku piechoty w Lesznie. 1935-1938 dowódca brygady Korpusu Ochrony Pogranicza Podole w Czortkowie. 1938-1939 dowódca piechoty dywizyjnej w 2 dywizji piechoty Legionów w Kielcach. W czerwcu 1939 otrzymał polecenie zorganizowania Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej, którą dowodził we wrześniu 1939.

Ostatni bój na czele brygady stoczył w dniach 18-20 września pod Tomaszowem Lubelskim. Od początku okupacji zaangażowany w pracę konspiracyjną. W październiku 1939 mianowany zastępcą komendanta głównego i szefem sztabu Służby Zwycięstwu Polski. Od stycznia 1940 komendant Obszaru Warszawskiego ZWZ, praktycznie całego obszaru okupacji niemieckiej.

W czerwcu 1940 mianowany komendantem głównym ZWZ. 1940 wystąpił do generała W. Sikorskiego z propozycją powołania Delegata Rządu RP na Kraj. Pod koniec 1941 utworzył organizację Wachlarz. Przeciwny współpracy z PPR. Rozbudował AK, zapewniając jej równocześnie właściwą strukturę organizacyjną i system dowodzenia.

Doprowadził do scalenia większości wojskowych organizacji konspiracyjnych. W lipcu 1942 otrzymał zgodę na prowadzenie ograniczonej walki zbrojnej. Zdekonspirowany i aresztowany przez Niemców 30 VI 1943. Przewieziony do centrali gestapo w Berlinie, później prawdopodobnie umieszczony w Sachsenhausen, gdzie został zamordowany z rozkazu H. Himmlera w sierpniu 1944, po wybuchu powstania warszawskiego.