14 września w Żagańskim Pałacu Kultury odbyły się uroczystości związane z 84. rocznicą napaści ZSSR na Polskę i 95. rocznicą powstania Związku Sybiraków. Uroczystościom towarzyszyła wystawa pn. „Sybir nasza Golgota”. Dokumentuje ona losy osób i rodzin osiadłych po wojnie na terenie dzisiejszego województwa lubuskiego.
Aby pamięć o wydarzeniach tamtych lat nie wygasła, autorzy wystawy przenieśli ją do siedziby urzędu marszałkowskiego w Zielonej Górze. Jej autorami są: Iwona Peryt-Gierasimczuk wraz z zespołem Wydziału Kultury Departamentu Infrastruktury Społecznej w osobach: Pauliny Cendrowskiej, Magdaleny Kobiernik, Eweliny Mrozińskiej i Barbary Panek-Sarnowskiej.
Po agresji sowieckiej na Polskę, która miała miejsce 17 IX 1939 r., okupant sowiecki, by wymusić uległość, zapobiec próbom oporu oraz uzyskać bezwzględne posłuszeństwo, stosował terror wobec społeczeństwa polskiego. Wśród wielu represji, jakich dopuścili się Sowieci wobec obywateli polskich, znalazły się także przeprowadzone w latach 1940–1941 cztery masowe deportacje obywateli polskich w głąb ZSRS. Pierwsza deportacja dotknęła rodziny osadników wojskowych, cywilnych oraz pracowników służby leśnej. Miała miejsce w nocy z 9 na 10 II 1940 r. Druga deportacja odbyła się 13 IV 1940 r. i w jej wyniku wysiedlono głównie rodziny osób przetrzymywanych w obozach jenieckich oraz więzionych i aresztowanych. Trzecia tura wywózek odbyła się 29 VI 1940 r. i dotknęła głównie uciekinierów spod okupacji niemieckiej tzw. „bieżeńców”. Czwarta deportacja miała miejsce w maju i czerwcu 1941 r. Wysiedleniu podlegali przede wszystkim członkowie konspiracji i ich bliscy, rodziny osób rozstrzelanych, aresztowanych za działalność „kontrrewolucyjną” bądź ukrywających się lub zbiegłych pod okupację niemiecką.
