Oficjalne powitanie gości przez Wójta Gminy nastąpiło w sali wiejskiej w Przyborowie (przemówienia okolicznościowe, występy uczniów ze szkół w Słońsku i Furstenwalde). Na cmentarzu Ofiar Obozu Sonnenburg złożono wieńce, wiązanki kwiatów i zapalono znicze, odbył się Apel Poległych i oddano salwę honorową. Na placu przed pomnikiem przy Muzeum Martyrologii nastąpiło otwarcie oraz zwiedzanie wystawy muzealnej.
W uroczystościach wzięli udział: Wielki Książe Luksemburga, premier Luksemburga oraz Podsekretarz Stanu w kancelarii Prezydenta RP, oficjalne delegacje rządowe i kombatanckie z Luksemburga, Francji i Belgii, delegacja rządowa z Niemiec, parlamentarzyści, przedstawiciele Ministerstwa Obrony Narodowej, Jan Świrepo, Wicewojewoda Lubuski, Romuald Gawlik, Wicemarszałek Województwa Lubuskiego, przedstawiciele władz samorządowych, delegacje i poczty sztandarowe organizacji zrzeszonych w Lubuskiej Radzie Kombatantów, Osób Represjonowanych i Stowarzyszeń Patriotycznych, poczet sztandarowy Województwa Lubuskiego, delegacje i poczty sztandarowe miejscowych organizacji i instytucji, zakładów pracy, szkół oraz mieszkańcy gminy.
W Słońsku od kwietnia 1933 r. do kwietnia 1934 r. istniał pierwszy hitlerowski obóz koncentracyjny w Niemczech. Powstał w kompleksie budynków XIX-wiecznego więzienia pruskiego (…). Wśród pierwszych osadzonych znalazło się wielu niemieckich przeciwników faszyzmu, intelektualistów, literatów i deputowanych do Reichstagu, m.in. Carl von Ossietzky, niemiecki pacyfista i publicysta, laureat Pokojowej Nagrody Nobla. W kwietniu 1934 r. obóz zlikwidowano, a więźniów wysłano do Dachau.W 1935 r. były KL Sonnenburg przekształcono na ciężkie więzienie i kontrolę nad nim przejęło SS. (…) Więzienie przeznaczone było dla 656 mężczyzn, a tymczasem przeciętnie przetrzymywano nawet 1500 osób. W Sonnenburgu więźniowie przebywali w zimnych i wilgotnych celach pełnych robactwa, spali na gołym betonie, czasem zasłanym garstką słomy i głodowali, co było powodem dużej śmiertelności. W okresie od 28 grudnia 1939 r. do 19 stycznia 1945 r. zmarło 254 więźniów. W więzieniu wykonywano eksperymenty medyczne i liczne egzekucje, pod koniec wojny mordowano tez obłożnie chorych. W 1945 r. na kilka dni przed wejściem Armii Czerwonej, w nocy z 30 na 31 stycznia wymordowano więźniów, których wyprowadzano z cel po kilkunastu i rozstrzeliwano. Zabito wszystkich z 819 więźniów. Andrzej Toczewski – Dzieje Sonnenburskiej Kaźni
