Załogę jednego bloku stanowiło od 80 do 120 żołnierzy. Bezpośrednim zabezpieczeniem baterii miały być schrony bojowe o ostrzałoodporności A, wyposażone w kopuły pancerne dla karabinów maszynowych i moździerze motorowe, z liczbą załogi w obiekcie wynoszącą od 50 do 180 żołnierzy. Cofnięcie baterii w stosunku do linii Głównej Drogi Ruchu dawało jej dodatkową ochronę schronów liniowych. Podziemny kompleks koszarowy z charakterystyczną pętlą, z dwoma dworcami – Północnym i Południowym, wewnątrz której znalazły się rezerwowe i alarmowe składy amunicyjne umieszczone bezpośrednio pod schronami artyleryjskimi, miał posiadać dwa bloki koszarowe i wspólną generatorownię. Pętla otrzymała także wyjście ewakuacyjne połączone z kanałem odwadniającym. Realizacja projektu natrafiała na poważne problemy związane m.in. z dostawą skomplikowanych pancerzy, brakiem materiałów budowlanych i wysoko wyszkolonych ekip budowlanych.
Rozkazem Hitlera z 1938 roku prace przy nowo powstających obiektach wstrzymano. Prace zabezpieczające przy schronach artyleryjskich prowadzono jeszcze w 1940 roku, jednak żaden z nich nie został nigdy ukończony.
Z obiektów osłonowych wykonano tylko dolną kondygnację schronu bojowego Nord. W 1943 roku na terenie zespołu funkcjonowała fabryka podzespołów do silników lotniczych. W roku 1945, wobec braku stałej załogi, w schronach bojowych starał się bronić Volksturm. Jednak porażający widok nadjeżdżających radzieckich czołgów od strony wsi Wysoka spowodował paniczną ucieczkę korytarzem ewakuacyjnym w kierunku wsi Staropole.
Obecnie Pętla Boryszyńska jest przygotowana do ruchu turystycznego. Wytyczono tutaj kilka tras pieszych i rowerowych o różnym stopniu trudności. Z przewodnikiem można oglądać zarówno relikty nieskończonych obiektów powierzchniowych, jak również podziemne korytarze i komory składowe. Uwaga! Temperatura w podziemiach wynosi przez cały rok 8–10°C. Zalecane pełne obuwie.
Atrakcje w okolicy
Schron bojowy Panzerwerk 766.
Fortyfikacje Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego
Ruiny schronu bojowego wybudowanego w latach 1937–1938.
Adres: Pętla Boryszyńska
Ruiny schronu bojowego Panzerwerk 778.
Fortyfikacje Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego
Schron z lat 1934–1935. Wysadzony powojnie.
Adres: Boryszyn
Schron bojowy Panzerwerk 713.
Fortyfikacje Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego
Schron wybudowany w latach 1936–1937 z ostatnią na terenie MRU zachowaną
trzystrzelnicową kopułą pancerną dla karabinu maszynowego.
Adres: wzniesienie na wschód od Pętli Boryszyńskiej
Ruiny schronu bojowego Panzerwerk 714.
Fortyfikacje Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego
Obiekt wybudowany w latach 1936–1937, po wojnie wysadzony.
Adres: Pętla Boryszyńska
Ruiny schronów bojowych Panzerwerk schron bojowy Werk 780 a.
Fortyfikacje Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego
W centrum wsi znajdują się ruiny dwóch schronów bojowych wybudowanych w latach 1934–1935.
Adres: Staropole
Ruiny schronu bojowego Panzerwerk 712.
Fortyfikacje Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego
Dwukondygnacyjny schron z lat 1938–1939. Obok znajduje się zachowana na torach
zapora przeciwpancerna.
Adres: las na wschód od Staropola
Ruiny schronów Grupy Warownej Körner
Fortyfikacje Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego
Najchętniej odwiedzana przez turystów Grupa warowna, składająca się z trzech schronów bojowych. 3,1 km – schron bojowy Panzerwerk 701 (najlepiej zachowany), 3,8 km – jaz taktyczny 712.
Adres: las na wschód od Staropola
