Rozwój pszczelarstwa na Ziemi Lubuskiej sięga średniowiecza. Rozkwit w naszych czasach zawdzięczamy wędrówce ludzi z Kresów Wschodnich, którzy osiedlali się na tych terenach wraz z swoimi pasiekami lub przejmowali pasieki pozostawione po byłych mieszkańcach. Brak różnorodnych pożytków dla pszczół uaktywniał wyobraźnie pszczelarzy szukający rozwiązania. Korzystając z doświadczeń farmaceutów, botaników rozpoczęto wytwarzanie ziołomiodów. Najbardziej przyjął się ziołomiód pokrzywowy, ponieważ ta roślina bardzo obficie występowała na obrzeżach lasów i miejscowych parkach, a swoje lecznicze działanie było znane miejscowej ludności i przekazywane z pokolenia na pokolenie.Ziołomiód pokrzywowy zażywa się w celu poprawienia obrazu krwi, szczególnie po kuracjach antybiotykowych, przy konieczności regulacji ciśnienia, zarówno zbyt wysokiego jak i zbyt niskiego, w celu poprawienia pracy serca, przy bólach i marznięciu kończyn oraz przy regulacji pracy serca. Jest często wykorzystywany do leczenia kamienicy nerkowej oraz różnego rodzaju schorzeń układu moczowego.
